Category Archives: Świadectwa

Świadectwo

Świadectwo

Na rekolekcje do Wspólnoty Miłości Miłosiernej trafiłem w bardzo trudnym okresie mojego życia. Byłem pogrążony w głębokim kryzysie – kryzysie życia, powołania, moralności i nadziei. Uwikłanie w grzechach sprawiło, że oddaliłem się od Pana Boga i chociaż zewnętrznie wszystko wyglądało w moim życiu dobrze, wewnętrznie byłem wrakiem. Pustka, samotność, smutek, rezygnacja i apatia. Te rzeczy wypełniały moje wnętrze. Przyjechałem tu z myślą, że albo znajdę Boga i wówczas odbuduje się moje życie, albo pogrążę się w pustce. Wydarzyło się to, po co tutaj przyjechałem. Spotkałem żywego Jezusa, który przywrócił mi nadzieję i na nowo zaprosił do pójścia za Nim i z Nim. Jestem wdzięczny Panu Bogu za to miejsce, za tę Wspólnotę, za świętą zwyczajność tego domu, a przede wszystkim jestem wdzięczny za to, że Jego miłosierdzie tak obficie się tutaj rozlewa. Dziękuję również za Wspólnotę, która jest narzędziem w ręku Jezusa, który tutaj jest miłosiernym Samarytaninem opatrującym rany ludzkiego serca.

Ksiądz

Świadectwo Andżeli

Świadectwo Andżeli

W sierpniu 2019 roku dowiedziałam się że mam nowotwór złośliwy tarczycy.

Przyjechałam pierwszy raz na nabożeństwo o uzdrowienie parę dni po informacji o mojej chorobie .

W  trakcie uczestnictwa we mszy świętej i nabożeństwie nie mogłam opanować łez cały czas  płakałam ale ten płacz nie był spowodowany moją chorobą. Doświadczyłam  tak ogromnej ulgi i spokoju  w moim sercu. Dotarło do mnie , że Jezus jest ze mną i będzie przy mnie. Ciężar, strach znikł i obawy o to, co się wydarzy. Tak bezwarunkowo całym swoim sercem zaufałam Jezusowi.

Jezus zawsze był i czekał na mnie, ale nie zawsze w swoim życiu dostrzegałam  Jego obecność.

Operacja była wyznaczona na wrzesień i przyjechałam ponownie na Mszę świętą  i nabożeństwo o uzdrowienie .

Poprosiliśmy z mężem księdza Marka o modlitwę po zakończeniu nabożeństwa.

W trakcie tej modlitwy miałam spoczynek w Duchu Świętym. To, co czułam, nie jestem w stanie wyrazić słowami.

Po zakończeniu modlitwy ksiądz Marek powiedział , żeby jeszcze raz powtórzyć badania przed operacją. Zostało mi  tylko 5 dni.

Udało zrobić się jedynie badanie USG, gdzie lekarz miał problem ze znalezieniem  guzka. Po dłuższej chwili szukania, znalazł i stwierdził, że guzek pękł i się rozlał. Był bardzo zdziwiony i zmieszany. Dodam jeszcze fakt,                        że wcześniej przez tego samego lekarza miałam dwa razy robione  USG tarczycy, gdzie lekarz nie miał problemu z odnalezieniem miejsca guzka w trakcie badania.

Ale pomimo tego był dalej na stanowisku, że muszę poddać się operacji, bo wynik biopsji jest jednoznaczny.

Podjęłam decyzję, że pojadę do szpitala z nadzieją, że zostaną  ponownie wykonane jeszcze raz  badania tarczycy.

Niestety odmówiono mi tłumacząc, że zostałam już zakwalifikowana do zabiegu na podstawie wcześniejszych badań.

Powierzając Jezusowi siebie zgodziłam się na operację. Obecność i opiekę Jezusa czułam w swoim  sercu, które było wypełnione spokojem, pomimo czekania  6 godzin  na zabieg.

Nie czułam również  bólu po operacji, a  świadkiem jest mój mąż, który był przy mnie. To wszystko zasługa Pana.

Pojechałam po dwóch tygodniach do kontroli i zacytuję słowa lekarza: „był rak, a tak naprawdę go nie było, widziałem co usuwałem”.

Chwała Panu!!!!!!!!!!

Jezus nie tylko uzdrowił  mnie fizycznie,  ale też  duchowo uleczył moje serce.

Otrzymałam dar modlitwy w językach.

Moje życie się zmieniło, bo w moim sercu jest Jezus. Modlitwa,                                      a w szczególności różaniec – koronka do Miłosierdzia Bożego,  jest dla mnie najcenniejszym skarbem – ta modlitwa wypełnia moje  serce miłością , radością i spokojem. Leczy i dodaje siły w życiu codziennym.

Matce  Bożej Pięknej Miłości   dziękuję   za chorobę, bo dzięki niej odnalazłam  OJCA W NIEBIE.

Dziękuję również Matce Bożej Pięknej Miłości za tę Świątynie, Wspólnotę Miłości Miłosiernej, kapłanów i siostry. Osobiste podziękowania kieruję  dla księdza Marka z całego serca Bóg zapłać.

Rozpal wiarę w sercu a będą działy się cuda i tak   jest teraz w moim życiu.

CHWAŁA PANU!!!

Andżela 

Świadectwo s. Marii

Świadectwo s. Marii

Przyjechałam na rekolekcje do Polańczyka  po wielu trudnych przeżyciach, mając w sercu chaos. Ufałam, że będzie to czas, w którym Bóg przytuli mnie do swojego serca i uspokoi, pozwoli odpocząć i zregenerować siły. Wielkie było moje zdziwienie, gdy podczas pierwszej modlitwy wstawienniczej usłyszałam od Jezusa, że bardzo pragnie całego mojego serca, ale nie może go wypełnić, bo w tym sercu jest ktoś inny. Jako potwierdzenie otrzymanego proroctwa otworzyłam słowa Pisma Świętego, gdzie było napisane:

„Utrudziłaś się tyloma podróżami, ale nie powiedziałaś: „Dosyć!” Odnalazłaś żywotność twej siły, dlatego nie osłabłaś. Kogo się lękasz i boisz, że Mnie chcesz oszukać? Nie pamiętasz o Mnie, nie dajesz Mi miejsca w twym sercu. Czyż nie tak? Ja milczę i przymykam oczy, a ty się Mnie nie boisz. Objawię Ja twoją sprawiedliwość i twoje uczynki nieużyteczne. Gdy będziesz wołać, niech cię ocalą twe obrzydłe bożki! Ale wiatr je wszystkie rozwieje, wicher je porwie. Kto zaś ucieknie się do Mnie, posiądzie ziemię i odziedziczy moją Świętą Górę” .Iz 57,10nn

Byłam w szoku. Jak Jezus mógł tak do mnie mówić? Przecież przyjechałam potłuczona, a On miał mnie poskładać, a nie jeszcze bardziej rozwalić. Na początku chciałam krzyczeć do Niego, że nie po to się tu zjawiłam, by wyjechać jeszcze w gorszym stanie. „Jak możesz mówić mi, że w moim sercu jest ktoś inny, skoro od kilku miesięcy proszę, by moje serce należało tylko do Ciebie?”

To była dla mnie wielka zagadka. Tym bardziej, że nie wiedziałam o czym Jezus mówi. Gdy wróciłam z modlitwy, zaczęłam się zastanawiać, kto może być w moim sercu? Czy w kimś się zakochałam?  Przyjrzałam się wszystkim relacjom jakie mam, począwszy od kierownika duchowego i nie omijając nawet księdza Marka i księdza Macieja :)))), bo kto wie, może i jakimś dziwnym trafem mogłam się emocjonalnie zaangażować w relacje… Gdy byłam już bardzo zmęczona tym poszukiwaniem, bo ciągle nie widziałam niczego w moim sercu, zadałam Jezusowi pytanie: „Ty mi powiedz Panie, kto jest w moim sercu? Kto to jest tam oprócz Ciebie?” I wtedy usłyszałam głos: „Oddaj mi twojego tatę”. Jednocześnie zobaczyłam w sercu złoty posążek, niby statuetki filmowej nagrody Oskara, na której zaciskam mocno swoje palce. Z mojego serca odezwał się wtedy głos: „Nie oddam Ci mojego poczucia bezpieczeństwa”. Usłyszałam znowu odpowiedź: „Ja nie chcę cię uczynić mocną, ale chcę być dla ciebie Ojcem, który przyjmie twoją słabość”. Moje serce nadal  głośno krzyczało: „Nie! Ja chcę żebyś Ty uleczył wszystkie moje zranienia z dzieciństwa spowodowane brakiem ojca, chcę żebyś wypełnił te wszystkie przestrzenie w których go zabrakło, żebym była silna, bezpieczna, żebym już się nie bała. Masz to zrobić! Takiego Boga potrzebuję!” –  krzyczałam coraz głośniej do Jezusa. Nie mogłam powstrzymać tej agresji. Byłam w szoku, ponieważ pierwszy raz tak mocno krzyczałam i wręcz nakazywałam Bogu, co ma zrobić, w jaki sposób ma wypełnić moje braki… Gdy ten czas modlitwy się skończył, byłam przerażona moją pychą, tym, co wyszło z mojego serca. Byłam też przerażona tym, że z pragnienia poczucia bezpieczeństwa zrobiłam sobie bożka w moim sercu, którego wcale nie było mi łatwo oddać, choć był on o  wiele mniejszy niż Bóg, który chciał to moje serce wypełnić. Bożek był jednak czymś przeze mnie znanym i kontrolowanym, a Bóg który przychodził ze swoją miłością, był tajemnicą. Ponadto łamał moje wyobrażenia o Jego ojcostwie, gdyż wcale nie obiecywał, że będę silna i z uniesionym czołem będę szła przez ten świat, jak to sobie wyobrażałam. Później przyszła skrucha i pragnienie by Pan Bóg zabrał mi tego bożka, bo ja nie byłam w stanie uczynić tego o własnych siłach, własną mocą, choć tego zapragnęłam. W kolejnej modlitwie wyrzekłam się wszystkich bożków, pragnąc otworzyć się tylko na prawdziwego Boga. Pan Bóg jest wierny – usunął tego złotego cielca z mojego serca, podniósł bramę, którą było ono okryte i napełnił mnie Swoją obecnością. Dlatego teraz mogę powiedzieć: Dziękuję Ci Panie za brak ojca w moim życiu. Za to, że ciągle wszystkiego się bałam, uciekałam – bo dzięki tym głębokim ranom Ty mogłeś wypełnić je ponad miarę Swoją łaską. Dziękuję Ci za wszystkie zranienia, za to że szukałam Ciebie w różnych relacjach, bo Ty teraz wypełniłeś te rany Swoją miłością, której nie można porównać z niczym. Dziękuję Ci Boże za to, że pokazałeś mi mój grzech i moje przywiązanie, bo w ten sposób doświadczyłam, że jesteś Panem mojego serca i masz nad tym sercem władzę i nawet wtedy gdy ranisz czynisz to po to, abym uwielbiała Twoje zwycięstwo uzdrowienia. Dziękuję, za to, że w jednej sekundzie uczyniłeś więcej przez Swego Ducha, niż przez miesiące uczynił terapeuta. Dziękuję, bo pozwoliłeś mi doświadczyć tego, że panujesz nad każdą śmiercią w moim życiu, że każda śmierć  jest zapowiedzią zmartwychwstania.

Amen

Nie mogłam się powstrzymać, Jemu to się należy, by głosić na dachach :))