Pan Jezus powiedział do s. Faustyny: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699)
Ten szczególnie obfity w łaskę Bożego miłosierdzia dzień, jest bardzo ważny dla naszej Wspólnoty z dwóch powodów: po pierwsze jest to nasz dzień patronalny, a po drugie w tym dniu odnawiamy nasze śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Nie inaczej było i tym razem. Wielką radością dla nas, było również odwiedzenie w tym dniu Kalwarii Pacławskiej i modlitwa przed obrazem Matki Bożej, której zawierzyliśmy sprawy naszego powołania i codziennego życia.