W Wielki Piątek Wspólnota Miłości Miłosiernej z diakonią muzyczną i grupą modlitewną zaprasza na poranną modlitwę Liturgią Godzin na godz. 8 rano do Kościoła parafialnego w Polańczyku.

Jeśli Wielki Piątek jest dniem pełnym smutku, to jednocześnie jest najwłaściwszym dniem dla obudzenia na nowo naszej wiary, dla umocnienia naszej nadziei i odwagi niesienia przez każdego swego krzyża z pokorą, ufnością i zdaniem się na Boga, mając przy tym pewność wsparcia przez Niego i Jego zwycięstwa. Liturgia w tym dniu śpiewa: „O Crux, ave, spes unica – Witaj, Krzyżu, nadziejo jedyna!” – powiedział Benedykt XVI wyjaśniając sens wielkopiątkowej liturgii.

Normy liturgiczne zalecają, by w Wielki Piątek i w Wielką Sobotę wspólnotowo celebrować godzinę czytań i jutrznię. To oficjum, dawniej nazywane „Ciemną Jutrznią”, powinno zachować należne miejsce w pobożności wiernych, aby przez skupione rozważanie kontemplowali mękę, śmierć i pogrzeb Chrystusa, oczekując na wieść o Jego zmartwychwstaniu.

Modlitwa czytań pierwotnie przeznaczona była do celebrowania w nocy. Obecnie jest tak przygotowana, że można ją odmawiać o każdej porze dnia. Dobrym zwyczajem w parafiach jest sprawowanie jej o poranku, w połączeniu z jutrznią.

W Wielki Piątek hymn rozpoczynający modlitwę to uwielbienie krzyża: „Krzyżu święty, nade wszystko”, który wprowadza w tematykę celebracji całego dnia.
Psalmy, specjalnie dobrane, przedstawiają w sposób proroczy sytuację sądzonego, cierpiącego, poniżonego, lecz oddanego Ojcu Chrystusa.
Czytania dłuższe z Listu do Hebrajczyków i z Katechezy chrzcielnej św. Jana Chryzostoma ukazują moc krwi Chrystusa: „Przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie”, „zostaliście wykupieni nie srebrem lub złotem (…), ale drogocenną krwią Chrystusa (…). Przez Niego wszyscy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca".

Hymn rozpoczynający jutrznię to druga część „Krzyżu święty, nade wszystko”. Przy łączeniu jutrzni z modlitwą czytań można go wykonać jako całość, na początku.

Psalmodia jest rozważaniem prawd zasadniczych: „Bóg nie oszczędził własnego Syna”, „Jezus Chrystus nas umiłował”, „Wielbimy krzyż Twój, Panie Jezu, wysławiamy Twoje zmartwychwstanie, bo przez drzewo krzyża przyszła radość dla całego świata”.
Krótkie czytanie z proroctwa Izajasza oznajmia: „Wielu osłupiało na Jego widok, tak nieludzko został oszpecony”. Po nim odpowiedź ludu: „Chrystus stał się dla nas posłusznym aż do śmierci, a była to śmierć na krzyżu”.
Kantyk Zachariasza opatrzony jest antyfoną: „Nad Jego głową umieścili napis z podaniem Jego winy (…)”.
W prośbach wołanie nasze rozpoczynamy słowami: „Chryste, nasz Panie i Mistrzu, nasze życie, nasz Królu, nasze zbawienie, nasz Odkupicielu”.
Modlitwa Pańska zamykająca jutrznię kończy się kolektą skierowaną do Ojca o łaskawe spojrzenie na swoją rodzinę, za którą Pan, Jezus Chrystus, dobrowolnie oddał się w ręce prześladowców i poniósł mękę na krzyżu.